Sytuacja społeczna dzieci „moralnie zaniedbanych" w okresie międzywojennym była wyjątkowo niełatwa. Wpływało na to dużo czynników, z reguły nieprzystępne realia gospodarczo-polityczne, w których przyszło im egzystować.
Los większości dzieci wymagał wręcz biologicznego ratownictwa. Opuszczone, sieroty wojenne, bezdomne, pozbawione domu rodzinnego i warunków do życia zmuszone były często walczyć o przeżycie. Stąd już krok od działań na granicy prawa.
Same statystyki z lat 1923 – 1926 wskazywały na ponad 47% wskaźnik młodzieży „wykolejonej" ze wszystkich uczniów. Blisko dziesięć procent wychowanków domów poprawczych trafiało tam kierowanych poprzez rodziców.
Samo zjawisko, które mieściło się w obszarach zainteresowań pedagogiki specjalnej w ramach kategorii dzieci „upośledzonych moralnie" albo „występnych" już wówczas okazywało się problematyczne, zwracano bowiem uwagę na trudności interpretacyjne wynikające z tak przyjętej systematyki.
Monografia stanowi próbę określenia statusu dziecka „moralnie zaniedbanego" w Polsce okresu międzywojennego. Głównym celem stało się ukazanie form wsparcia kierowanych do dzieci „nieprzystępnych" a także procesu kształtowania publiczno-prawnego systemu polityki społecznej wobec nieletnich.
znacząca część szkicu poświęcona została zakładom wychowawczym dla dzieci moralnie zaniedbanych w tym ośrodkom wychowawczo-poprawczym. Omówiono w nim przebieg organizacji pracy w ww. Placówkach, wskazując też na metody i środki tam użytkowane i szereg trudności napotykanych w pracy z wychowankami, co na dodatek odzwierciedlają zaprezentowane dane statystyczne (włącznie z informacjami dotyczącymi ich samych np.; wiek, przyczynę skierowania do ośrodka, itd.).
Zarazem opracowanie, przybliża poręczny dorobek pedagogiki resocjalizacyjnej okresu międzywojnia może pozwalać na zastosowanie niektórych jego wartości w obecnym zarysie działań z młodzieżą niedostosowaną społecznie i służyć podniesieniu produktywności i efektowności zabiegów wychowawczych w placówkach penitencjarnych dla nieletnich.
Z dorobku polskiej pedagogiki lat międzywojennych, oryginalnych metod, form i środków wychowania mogą czerpać i czerpią współcześni pedagodzy tym produktywniej¬ realizując cykl resocjalizacji i wychowania.
