Lektura prezentowanego tomu uzmysławia ogromne kłopoty, jakie napotykał wileński ośrodek nauk rolniczych, który na początku swego istnienia – w warunkach ówczesnego światowego kryzysu ekonomicznego – nieustannie borykał się z trudnościami kadrowymi, aparaturowymi i lokalowymi.
Z perspektywy minionych 100 lat należy z podziwem odnotować solidarność całego środowiska uniwersyteckiego w Wilnie, w szczególności Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego, które w obliczu biurokratycznych prób zlikwidowania Studium Rolniczego nie dopuściło do tego, ukazując heroiczną postawę wobec decydentów.
Podejmowane przez 15 lat wysiłki w celu przekształcenia Studium Rolniczego w Wydział Rolniczy USB zakończyły się sukcesem dopiero na początku 1938 roku. Wybuch drugiej wojny światowej doprowadził do likwidacji równocześnie tego – stworzonego z wielkim heroizmem – Wydziału, jak i całego Uniwersytetu Stefana Batorego.
