Żyjemy w czasach, które znamionuje niezwykła dynamika zmian we wszystkich obszarach funkcjonowania współczesnego społeczeństwa. Dokonuje się przemiana cywilizacyjna, której cechą specyficzną jest rozwój nauki i związany z nim rozwój technice informacyjno-komunikacyjnych.
Powoli, ale systematycznie wchodzimy w erę społeczeństwa informacyjnego. Nowe multimedia i technologie sieciowe, tworząc wirtualną przestrzeń, spełniają coraz ważniejszą rolę w życiu człowieka. Digitalizacja wielu sfer życia modyfikuje codzienne funkcjonowanie powodując, iż umiejętność działania w Sieci nabiera kluczowego znaczenia.
rezultatem jest permanentny rozwój technologii, przejawiający się poprzez coraz lepszą infrastrukturę sieciową i coraz udoskonalone, bardziej instynktowne urządzenia dostępowe, które razem stanowią skuteczne motywatory do podejmowania energiczności w cyberprzestrzeni.
Obserwując dynamikę zachodzących zmian nad wyraz trudno dokonywać predykcji ich kierunków,bez wątpienia muszą być one permanentnie badane. Znacząca część życia współczesnego człowieka odbywa się w Internecie, stąd sieć stała się miejscem, do którego przeniosła się dynamiczność posiadająca na celu maksymalizację absorpcji uwagi internautów i walka o jego wybory we wszystkich sferach życia.
Procesy te wykazują szczególne nasilenie w stosunku do dzieci i młodzieży. Należy podkreślić, iż oprócz niewątpliwych walorów poznawczych, Sieć i nowe media sprowadzają na człowieka niebezpieczeństwa polegające na falsyfikacji wiedzy, psychomanipulacjach i cyberprzestępstwach.
Szczególną podatność na nowe zagrożenia przejawiają młodzi użytkownicy, którzy zagubieni w gąszczu informacji, dopiero tworzą swój system aksjologiczny i nie potrafią dokonać produktywnego wartościowania jego zawartości.
Sytuacja ta dla współczesnej pedagogiki stanowi od kilkunastu lat wyzwanie, które z upływem czasu wraz z ekspansją nowych mediów, staje się coraz obszerniejsze i trudniejsze.
