W książce zostały ukazane losy trzech więźniów hitlerowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz: Piotra Jaglica (1922-2011) - nr 3616, Alfonsa Kiprowskiego (1921-2005) - nr 801,, a także Adama Szumlaka (1920-?) - nr EH 1957, będących - jak wielu - „zwykłymi ludźmi", którzy przeżyli hekatombę II wojny światowej, a także pobyt w największej z nazistowskich „fabryk śmierci".
Cel, jaki przyświecał Autorowi, to opowiedzenie Czytelnikom o tych, o których nikt nigdy nie miałby szansy przeczytać i usłyszeć, gdyż nie wyróżniali się przed wybuchem wojny, w obozie ani po wojnie niczym szczególnym.
Każdy bowiem więzień KL Auschwitz miał swoją obozową historię, a także jednostkowe dramatyczne przeżycia - różniące się przecież jednocześnie pod względem faktograficznym, jak i emocjonalnym. Obowiązkiem historyka powinno być zatem utrwalenie na zawsze pamięci o takich właśnie ludziach.
