Książka stanowi uzupełnienie wydanej w 2019 roku publikacji Przepraszam, ma pan może długopis? Prośba we współczesnej polszczyźnie. Cz. 1 Prośba jako makroakt mowy. Obie części książki dotyczą prośby, która postrzegana jest w nich jako gatunek mowy wykonywany w praktyce komunikacyjnej współczesnych Polaków w postaci – mniej lub bardziej rozbudowanych – makroaktów mowy.
Monografia z 2019 r. Gromadzi szczegółową charakterystykę (semantyczną, formalnojęzykową i pragmatyczną) mikroaktów mowy użytkowanych w obrębie makroaktów próśb, pomiędzy innymi uzasadnień prośby, przeproszeń, aktów skupiających uwagę na komunikacie czy pytań o możliwość spełnienia prośby.
Głównym celem drugiej części monografii jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wiek nadawcy wpływa na sposób formułowania prośby (na kształt makroaktu prośby). Szczegółowe cele badawcze wskazane poprzez autorkę to najczęściej ustalenie, czy makroakty próśb wykonane przez seniorów, czyli osoby, które wkroczyły w okres „późnej dorosłości", różnią się od makroaktów próśb użytkowanych przez młodzież (adolescentów), na czym polegają ewentualne różnice, czy makroakty wyprodukowane przez te dwa – w pewnym sensie – „skrajne" pokolenia posiadają unikalne atrybuty, jakie czynniki mogą decydować o wykształceniu się tych oryginalnych parametry.
Aby zrealizować wskazane cele, autorka przeprowadza analizę porównawczą makroaktów próśb sformułowanych poprzez wymienione pokolenia. Prośby te zestawia jeszcze z ogólnym modelem makroaktu prośby (opisanym w 1 części monografii) i z makroaktami ilustrującymi mowę pokolenia średniego (osób w średnim wieku), którego język traktuje się jako normę, język standardowy.
Według autorki „wiek" to złożona kategoria biologiczno-społeczno-kulturowa. To powoduje, że opis wniosków płynących z przeprowadzonych analiz językowych autorka poprzedza refleksjami na temat usytuowania seniorów i adolescentów w hierarchii społecznej, obrazu społecznego, kulturowego i językowego obu pokoleń, postaw społecznych wobec tych grup wiekowych, a także relacji międzygeneracyjnych.
Rozdziały poświęcone prośbom ilustrującym mowę pokolenia seniorów i pokolenia młodzieży zawierają jeszcze krótką charakterystykę tych dwóch etapów ontogenezy (wymiar biologiczny, poznawczy, psychospołeczny) oraz informacje na temat cech mowy osób starszych i adolescentów.
Publikacja zainteresuje osoby zajmujące się pragmatycznymi aspektami komunikacji, grzecznością językową, stylistyką, biolektami, w tym gerontolektem i młodomową. Skierowana jest pomiędzy innymi do językoznawców, logopedów, nauczycieli polonistów oraz studentów kierunków humanistycznych i społecznych czy opiekunów osób starszych.
Przedstawione w niej wnioski mogą być wykorzystane dodatkowo w kształceniu interdyscyplinarnym i w badaniach międzykulturowych.
