Nonkonformiści przełamują utarte, zrutynizowane i aktualnie niefunkcjonalne dla grupy czy społeczeństwa ideologie, wzory myślenia, oceniania i funkcjonowania. Pełnią więc kluczową rolę w twórczym cyklu przemian cywilizacyjno-społecznych.
Nonkonformista to osoba, którą cechuje z jednej strony tendencja do samodzielności myślenia, oceniania i działania na bazie autonomicznego systemu wartości i gotowość do ich wyrażania i obrony.
Z drugiej strony nonkonformizm to tendencja do „niezależności społecznej" wyrażająca się w oparciu, czy przeciwstawieniu się społecznym naciskom oraz braku uwrażliwienia na normy społeczne, lecz bez nastawienia na ich łamanie.
Jednak obok nonkonformistów, istnieją na dodatek konformiści, których zadaniem jest zachować dotychczasowy porządek rzeczy i świata. Zasadnicza problematyka pracy dotyczy zagadnienia różnicy w postawach i kompetencjach, a także systemie wartości i samoocenie rodziców, których dzieci są osobowościowo konformistyczne i nonkonformistyczne.
Pytanie też, czy rodzice i dzieci konformistów i nonkonformistów są podobni w systemie wartości i samoocenie pomimo różnicy pokoleniowej. W książce podejmuje się zagadnienie wychowania nonkonformistów poprzez rodziców, a także implikacji postaw i kompetencji rodzicielskich we właściwościach osobowościowych dzieci, takich jak system wartości i samoocena.
Ujmując globalnie, należy stwierdzić, że niniejsza praca unosi temat rodzicielskiego zaplecza nonkonformizmu. Analizuje rodzicielski predyktor nonkonformizmu w psychologicznej przestrzeni teoretycznej i badawczej.
Celem rozważań jest próba teoretycznego i empirycznego znalezienia typu postaw i kompetencji rodzicielskich matki i ojca, prowadzących do wychowania nonkonformisty. Książka może zainteresować rodziców, psychologów, psychoterapeutów, socjologów i studentów.
