Edycja – Piotr Roszak, Enrique Alarcón Redakcja – Piotr Roszak, Jagoda Marszałek „List do Tytusa jest specyficzny, został napisany do biskupa i pasterza Kościoła. Komentarz Akwinaty w pełni odzwierciedla ten fakt.
Widząc w postaci Tytusa paterfamilias, czyli „ojca rodziny", „zarządcy i gospodarza", wyszukuje w Piśmie Świętym takie teksty, które będą mówiły i wyjaśniały użyteczną naturę tej posługi. Klasycznie w żydowskiej rodzinie wszystko zależało od ojca.
To on zabiegał o dom, który nie był tylko małą społecznością kilku osób,obszerniejszym klanem, do którego należeli bezpośredni domownicy, dzieci i krewni, także dalsi, wraz ze służącymi i niewolnikami. Jego zadaniem było zalatanie o środki na utrzymanie całej tej społeczności, a osobną odpowiedzialnością, którą był obarczony, była kwestia religijnego wychowania i całej „kultury" domu.
Po prostu to on decydował o podstawowych sprawach rodziny, niezależnie od wieku domowników. Gdzie czerpać wzorce dla takiego progresywnania? Już sam św. Paweł, pisząc o zadaniach Tytusa, czerpie obficie z dydaktycznych wskazań starotestamentalnych, z reguły ksiąg mądrościowych.
Teksty te nie są czymś przebrzmiałym, nawet jeżeli ich charakter i kontekst społecznych relacji był inny. Także dla św. Tomasza Pismo Święte jest tekstem natchnionym, wymaga interpretacji, nie jednak ich wykluczenia".
Ze wstępu ks. Prof. Mirosława Mroza
