Zaburzenia barwnikowe skóry są dość powszechnie występującym problemem dermatologiczno-kosmetycznym związanym ze zmniejszonym (hipopigmentacje) lub rozszerzonym (hiperpigmentacje) poziomem pigmentu w skórze.
Wyjaśnienie i zrozumienie podłoża pigmentacji skóry oraz złożonych procesów melanogenezy wpływających na powstawanie zaburzeń pigmentacyjnych usprawnia wydajnych metod leczenia, lecz także zezwala na poszukiwanie coraz to nowych substancji regulujących procesy zabarwienia skóry oraz inicjuje rozwój potencjalnych strategii terapeutycznych.
Uzyskanie zadowalających efektów terapii i estetycznego wyglądu skóry z zaburzeniami pigmentacji wymaga stosownego postępowania. Wśród najpopularniejszych metod redukcji przebarwień wymienia się miejscowe środki depigmentujące, zabiegi kosmetologiczne i z zakresu dermatologii estetycznej połączone z fotoprotekcją, której widoczne dopełnienie stanowią antyoksydanty, chroniące skórę przed wolnymi rodnikami i negatywnymi skutkami działania promieniowania UV.
przystępne metody terapii dają szerokie spektrum działania w usuwaniu lub redukcji hiperpigmentacji, w tym melasmy, przebarwień pozapalnych czy plam soczewicowatych. Na efektywność leczenia wpływa m.in. Właściwa analiza stanu skóry, indywidualnie zaplanowana terapia, która często wymaga skojarzenia kilku metod, w tym chemicznych, mechanicznych, fizycznych, i dobra współpraca z pacjentem.
