Wstęp i opracowanie naukowe – Waldemar Rezmer Leon Mitkiewicz-Żółłtek – pułkownik dyplomowany, wybitny oficer liniowy i sztabowy, „rasowy" kawalerzysta, człowiek gruntownie wykształcony, o szerokich horyzontach i pokaźnych zaletach intelektualnych, miał nadzwyczajną pamięć do ludzi i sytuacji, spory talent do obiektywnego i – zwykle? życzliwego opisywania osób, z którymi zetknął się służbowo bądź prywatnie.
Wielu z nich odegrało stanowczą rolę w dziejach naszego kraju i wojska. W czasie służby w I Korpusie Polskim w Rosji, a następnie w Wojsku Polskim II RP prowadził dziennik, który miał postać rękopiśmiennych brulionów.
W latach sześćdziesiątych, opierając się na swych zapiskach, przystąpił do pisania wspomnień. Najpoważniejszym przedsięwzięciem miało być trzytomowe dzieło pod tytułem W Wojsku Polskim, w którym zamierzał przedstawić swój udział w walce o niepodległość i granice II RP, a po zakończeniu zmagań militarnych jesienią 1920 r.
– służbę na najróżniejszych stanowiskach w Wojsku Polskim aż do 1938 r., czyli do wyjazdu do Kowna w charakterze polskiego attaché wojskowego na Litwie. Ten ostatni bowiem okres opisał we Wspomnieniach kowieńskich, które stanowią notabene zwieńczenie jego autobiograficznych wysiłków.
