Współpraca instytucji pracujących na rzecz dziecka i rodziny zakłada konieczność określenia celów i planu działania z uwzględnieniem specyfiki działalności poszczególnych służb i zastosowania zasobów środowiska lokalnego pod względem infrastruktury instytucjonalnej, kadrowej i wypracowanych wspólnych modeli i procedur postępowania.
Współdziałanie służb pomocowych pozwala spojrzeć na sytuację rodzin z wielu perspektyw, co ma wyraźne znaczenie dla przyjęcia najkorzystniejszej strategii progresywnania umożliwiających przezwyciężanie niełatwych sytuacji życiowych, a także daje możliwość prowadzenia równoczesnych oddziaływań interwencyjnych i pomocowych.
Warto przy tym pamiętać, iż perspektywy rozwiązań problemów osób potrzebujących pomocy tkwią w mobilizacji sił środowiska lokalnego i w pobudzaniu inicjatywy społecznej. W pracy podjęto próbę̨ przybliżenia różnych form pomocowych kierowanych wobec dzieci i rodzin wieloproblemowych.
Nakreślony w monografii model współpracy interdyscyplinarnej stwarzającej platformę porozumienia pomiędzy instytucjami wskazuje na konieczność zbudowania społecznego zaufania do instytucji wspomagających. Zainteresowanie państwa, a także lokalnych samorządów tą problematyką zaczyna szereg działań instytucjonalnych.
Ich podejmowanie powinno prowadzić do zastosowania całego „wachlarza" składników pomocowych począwszy od opieki medycznej, przez działania finansowe, aż do wykorzystania ściśle wyspecjalizowanych narzędzi w ramach szeroko rozumianej polityki społecznej.
widocznymi aspektami sieci wsparcia jest ich rozmiar, przystępność i szybkość w udzielaniu koniecznej pomocy. Co wyraźne, w działaniach wspierających rodzinę wyraźne znaczenie ma inspirowanie ludzkiej aktywności, czyli kształtowanie postaw radzenia sobie z własnymi problemami, wzmocnienie poczucia własnej wartości i sprawczości i propagowanie rozwijania własnych możliwości – pracy na zasobach.
Ukazanie poszczególnych działań pozwoli Czytelnikowi posiąść nową, szerszą wiedzę na temat lokalnego systemu pomocy rodzinie współczesnej.
