yfrowa dekada poświęcona jest związkom między sztuką i technologią w XX wieku, jednak przeważnie obejmuje lata 1965–1975, kiedy artyści po raz pierwszy zainteresowali się zastosowaniem komputerów na gruncie sztuki.
Opisane zostały tutaj przykłady artystycznego używania komputerów poprzez inżynierów pracujących w Bell Labs i prace wywodzących się ze Stuttgartu artystów skupionych wokół Maxa Bensego. Tytułowa cyfrowa dekada to czas, w którym z jednej strony następuje swoista instytucjonalizacja sztuki komputerowej, ponieważ jej istnienie zaczynają dostrzegać przedstawiciele świata sztuki, z drugiej zaś stanowi moment utraty niewinności, gdyż pojawiają się artyści, którzy zaczynają otwarcie krytykować zbliżenie się sztuki i technice.
W tym kontekście przeanalizowana została działalność twórców skupionych wokół ruchu świeże Tendencje z Zagrzebia, Art Workers Coalition, Experiments in Art and Technology i artystów takich jak Frieder Nake i Gustav Metzger, którzy indywidualnie wyrażali swój sprzeciw względem komputerów oraz technologii wyprodukowanych poprzez producenta współpracujące z wojskiem.
W książce opisane zostały na dodatek prace polskich artystów zainteresowanych rozwojem komputerów, cybernetyką, a także technologią, wyjątkowo środowiska związanego z Jerzym Ludwińskim. Choć Cyfrowa dekada skupia się z reguły na analizie praktyk artystycznych, to sztuka komputerowa i technologiczna zostały potraktowane jako zjawiska zaangażowane politycznie, stąd też umiejscowiono je na tle społeczno-politycznym i w kontekście rozwoju technologii komputerowych.
