Awf warszawa Między spontanicznością a konformizmem

Praca przedstawia wyniki badań, posiadających charakter jakościowej analizy treści, nad rocznikiem 2006 sześciu prezentujących się w Polsce magazynów poświęconych stylowi życia: "Cosmopolitan", "Glamour", "Twojego Stylu", "Playboya", "CKM" i "Men's Health". W prezentowanej pracy autor stara się odpowiedzieć na następujące pytania: - Czy biorąc pod uwagę zalecane przez badane pisma cele intensywności cielesnej w sferze czasu wolnego, czytelnicy namawiani są do spontanicznego wykonywania pragnień czy także do podporządkowania się niezależnym od oczekiwań wzorom? - Jeśli zaś w analizowanych przekazach spotykamy się z wezwaniami obu typów, w jaki sposób godzone są występujące między nimi sprzeczności? - Jakie modele relacji między "ja" a ciałem demonstrujene są poprzez analizowane pisma i czy są one uwarunkowane poprzez cele cielesnej intensywności? Rozpatrując zalecane poprzez badane magazyny formy intensywności cielesnej pod kątem ich wyzwolicielskiego bądź konformizującego charakteru, autor podkreślił w wyniku analizy cztery kategorie zaleceń: namawianie, obowiązki, kuszenie i instruowanie. Pierwsza z nich jest zgodna z wizją kultury masowej jako rzeczniczki libidynalnej wolności, zaś pozostałe trzy wykazują się cechami konformizującymi. Badane pisma stosują szereg technik służących maskowaniu bądź rekompensowaniu sprzeczności pomiędzy głoszoną przez nie afirmacją libidynalnej swobody a konformizującymi aspektami ich przekazów. Polegają one między innymi na nadawaniu konformistycznemu postępowaniu pozorów wolności i spontaniczności bądź bagatelizowaniu związanych z nim dolegliwości. Analiza relacji między "ja" i ciałem występujących w badanych czasopismach prezentuje, że spotykamy się w nich jednocześnie z przykładami myślenia o ciele jako o czymś nieodseparowanym od jaźni - jej przeżyciu i formie autoekspresji - jak też z pojmowaniem go w kategoriach instrumentalno-uprzedmiotawiających, przenoszonych ze sfery postępowej pracy. Pierwsze ujęcie relacji między jaźnią a ciałem pojawia się w zaleceniach posiadających formę namawiania,ponadto w przypadku typowego dla reklam kuszenia prezentującego podporządkowanie się reklamowym sugestiom jako formę spontanicznej autoekspresji. Z traktowaniem ciała jako odseparowanego od "ja" korpusu spotykamy się natomiast w sytuacji zaleceń wykazujących się cechami instrukcji bądź obowiązków. Pracę zwieńcza "Appendix", gdzie przedstawiona zostaje alternatywna wobec zaleceń współczesnej kultury masowej koncepcja samorealizacji opartej na ciele odwołująca się do prac Herberta Marcusego.