Awf warszawa Przestrzeń sportu, rekreacji i turystyki bez barier

Niniejsza praca, jest wynikiem dwóch kolejnych prac badawczych zrealizowanych na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie pod kierunkiem autorki w latach 2008-2014. Pierwsza praca (DS-114) miała temat: „Współczesne tereny sportu i rekreacji w mieście", a późniejsza (DS-144): „Przestrzenne, społeczne i kulturowe uwarunkowania rozwoju turystyki miejskiej". Oba granty były finansowane poprzez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W obu tematach nienaruszalną częścią badań było rozważenie uwarunkowań polepszenia przystępności ergonomicznej do infrastruktury sportowej, rekreacyjnej i turystycznej. Z uwagi na dwa, co prawda dopełniające się – ale merytorycznie różnorodne, wątki poruszanych zagadnień, pracę podzielono stosownie na dwie części: część I („Obiekty sportowe i tereny rekreacji bez barier"), a także część II („Przestrzeń turystyczna bez barier").
W części pierwszej autor przedstawia uwarunkowania prawne dla kształtowania przestrzeni sportu i rekreacji bez barier. Rozważania inicjuje prezentacja uwarunkowań prawnych w zakresie projektowania i planowania przestrzennego z uwzględnieniem potrzeb osób niepełno-skutecznych (w Polsce i w innych krajach UE). W kolejnych rozdziałach części pierwszej autorka ukazuje zasady, które powinny obowiązywać przy planowaniu wybranych obiektów sportowych (takich jak stadiony, pływalnie) i terenów otwartych sportu i rekreacji bez barier przystępności (takich jak place zabaw, kąpieliska i plaże). W części drugiej pracy, poświęconej kształtowaniu przestrzeni turystycznej bez barier na wstępie zaprezentowano obowiązujące regulacje prawne w zakresie zagospodarowania turystycznego przystępnego dla osób niepełno-produktywnych. W kolejnych rozdziałach omówiono zagadnienia z teoretyczne związane z uwarunkowaniami przypasowania dla niepełnosprawnych podstawowej infrastruktury turystycznej (obiekty hotelarskie, lokale gastronomiczne, transport), a także infrastruktury dodatkowej (muzea). Ponieważ celem podjętych prac było poszukiwanie rozwiązań ergonomicznych na podstawie teoretycznych uwarunkowań kształtowania środowiska przystępnego dla sportu, rekreacji i turystyki, praca zawiera także bogaty materiał analiz graficznych i propozycji realnych do zastosowania rozwiązań użytecznych. Mocnym konsekwencją podjętych prac są już zgłoszone w latach 2011-2014 do Urzędu Patentowego RP wzory użytkowe, projekty mające na celu lepsze przygotowanie terenów wypoczynku dla osób niepełnosprawnych (w tym dzieci), obejmujące pomiędzy innymi urządzenia do zastosowania na integracyjnych placach zabaw. Zgodnie z założeniem są to urządzenia o charakterze uniwersalnym, ułatwiające codzienne życie nie tylko osobom niepełnosprawnym, lecz wszystkim korzystającym z danej formy rekreacji; są stosunkowo proste, niekosztowne i nietrudne do wykorzystania na terenach sportowo-rekreacyjnych. Te oraz inne urządzenia zaprezentowane w niniejszej pracy oparto o informacje antropometryczne (podstawowe wymiary i zakresy ruchu osób niepełnosprawnych) użytkowników wózków, osób star-szych, niewidomych, kobiet w ciąży itp., które posiadają znaczenie dla małych rozmiarów rzutów poziomych i pionowych pomieszczeń w budynkach i obiektach sportowych, dla sportowo-rekreacyjnych urządzeń terenowych, dla infrastruktury turystycznej. Ponieważ parametry antropometryczne są cykliczne uaktualniane, w niniejszym opracowaniu korzystano jedynie z opublikowanych badań po roku 2000, takich jak na przykład rekomendacje International Paraolimpic Committee (IPC) z 2010 roku. Należy podkreślić, iż zawarte w wymienionych publikacjach dane dotyczące możliwości antropometrycznych osób niepełnosprawnych (w szczególności zasięgu kończyn górnych użytkowników wózków), są z konieczności uśrednione, konsekwentnie prezentowane w pracy propozycje rozwiązań także taki charakter. Zatem nie mogą uwzględniać sytuacji szczególnych i być może w mocnych warunkach będą wymagać indywidualnego dopracowania. Z uwagi na obfitość dysfunkcji i ograniczeń organizmu oraz wieloraki sprzęt wspomagający – należy ewentualne różnice uwzględniać w założeniach projektowych (dotyczy to na przykład różnych modeli specjalistycznych wózków sportowych, stosowanych do przeróżnych dyscyplin, posiadających zróżnicowane rozmiary i pole manewrowe – promień obrotu).