Tematem niniejszej publikacji są inwentarze pośmiertne, wpisane między XVI-XVIII stuleciem do ksiąg miejskich małopolskich miasteczek i miast średniej wielkości. Inwentarze pośmiertne, czyli spisy wszelkich dóbr nieruchomych i ruchomości, jakie zmarły po sobie zostawił, powstawały z myślą o ochronie praw spadkowych spadkobierców, stanowczo nieletnich.
W praktyce chodziło o spisanie i zabezpieczenie posiadajątku zmarłego oraz określenie zobowiązań natury finansowej, jakie po nim pozostały. Wiązało się to z obowiązkiem uregulowania wszystkich długów zmarłego poprzez osoby biorące udział w spadkobraniu.
Inwentarze pośmiertne pozwalają na badanie kwestii związanych z użytecznym funkcjonowaniem prawa spadkowego w miastach, rządzących się prawem magdeburskim. Pośmiertne rejestry mienia są również jedynym w swoim rodzaju źródłem, pozwalającym na poznanie wielu aspektów mieszczańskiej kultury materialnej, w tym istnienia przedmiotów będących symbolami statusu społecznego.
Pośrednio niosą ze sobą dane dotyczące powiązań rodzinnych i społecznych osób, których mienie spisywano, a także przykłady świadczące o funkcjonowaniu władz miejskich w małych i średnich ośrodkach miejskich.
